"Tegen je verlies kunnen" is iets wat we van jongs af aan leren. Net als dat we later moeten leren omgaan met verlies van onze dierbaren. En dat is niet altijd even makkelijk, want hoewel mijn vader alweer 3 maanden geleden is overleden triggert het erg veel gevoelens in me. Alle fases komen in willekeurige volgorde langs (zie Kübler-Ross model) en ja, soms voelt het weer even helemaal terug bij af, en dat mag!! Het belangrijkste wat IK hieruit leer is dat het, in een fase als deze, zó belangrijk is dat je jezelf de tijd geeft om te rouwen, ook wanneer het zich op de meest ongelukkige momenten aandient. Dat het gezien en gehoord mag worden en dat je jezelf de ruimte en aandacht geeft die je nodig hebt voor verwerking.
In een samenleving als deze, waarin het gaat om productiviteit en efficiency, soms best een uitdaging!! Je wilt/moet op de hoogte blijven van alles én doorrr, want stilstaan is achteruit gaan (dat hebben we geleerd toch?). Maar stilstaan in deze periode samen met wat extra ’selfcare' is essentieel om vooruit te kunnen, want het niet goed verwerken van je verdriet gaat vastzitten in je lijf. Het zorgt voor blokkades die voorkomen dat je energie optimaal kan stromen en dát merk je, elke dag weer.
Herkenbaar? Onderstaand wat tips die je mogelijk kunnen helpen om weer terug ‘In de Flow’ te komen:
- Gun jezelf een moment van stilte in de natuur (mediteren?), de vogeltjes vrolijken je meteen op :).
- Maak een klein (tijdelijk of blijvend) altaartje voor de overledene en steek een kaarsje aan op de momenten dat je het even moeilijk hebt.
- Luister naar de favoriete muziek van deze persoon, voel je extra dichtbij en heet álle tranen welkom.
- Geef jezelf wat extra warmte. Ga lekker in bad met kaarsjes en mooie muziek op de achtergrond, zet een kop warme thee en draai de thermostaatknop open.
- Ga lekker achter het glas in de zon. Zet het raam op een kier en adem in die frisse lucht! Focus op je ademhaling en voel deze Prana ook wel 'Life Force' genoemd (= zuurstof) door je lichaam stromen.
Als laatste, je hoeft dit niet alleen te doen. Aan je dierbaren laten weten dat je even niét zo sterk bent, geeft ook steun (soms uit onverwachte hoek) en kan erg verlichtend werken.
Mijn motto: Delen is Helen
Comments