Het was druk, ik was druk. Naast de vele producties die er liepen, had ik een klein jaar daarvoor inééns de mantelzorg voor mijn vader erbij gekregen. Ik verlangde er al langer naar om mijn coachingsopleiding aan te vullen met meer ‘soft-skills’ om mee te kunnen geven in mijn trainingen en workshops, en daar paste de opleiding tot Yoga- & Meditation Teacher eigenlijk wel erg goed bij aan.
Ik was nooit een fanatiek Yogi geweest. Net als alles in mijn leven deed ik de dingen op mijn gevoel en mijn intuïtie zei me dat dit een belangrijke stap zou worden op mijn eigen pad te gaan. Mijn (dementerende) vader zat na een eerdere operatie alweer even in de revalidatie, wachtend op een nieuwe woonplek. Áls ik wilde gaan moest ik nú gaan, want ik wilde er voor hem zijn als zich een nieuwe woonplek zou aandienen. Dan zou hij me nodig hebben als stabiele factor in alle rommel en ruis…Ik boekte (met enig schuldgevoel) de reis.
Ik dacht, als ik het dan ga doen, dan ook meteen in Rishikesh, in het hart van India waar de yoga is ontstaan. Het leek me prachtig om te leren van Indiase Yogi’s die elke dag Yoga leven. Ik had géén idee wat me te wachten stond...
Het was een van de meest bijzondere ervaringen in mijn leven. 5 Weken in India, in een strak regime wat bestond uit opstaan om 06:00 uur, Hatha Yoga, ontbijt, Filosofie, Anatomie, lunch, Pranayama (ademhalingstechnieken en wakker proberen te blijven), pauze en studie, Vinyasa Yoga, en elke avond een andere vorm van (lach-, zang- of dans)meditatie tot we om 20:00 uur aan het vegetarisch diner mochten. Als afsluiting van de dag nog een paar uur zelfstudie voor ik onder de dekens kroop.
- een foto die ik maakte tijdens een van de vele ceremonies
Wat was het er koud, bijna winter. Ze hadden ons (nog even) niet verteld dat er verwarming was, dat kregen we na 2 weken pas te horen ;). Ik stond elke ochtend een uur eerder op om de Yogaruimte te verwarmen, het maakte me voor de eerste les van de dag net iets flexibeler (dat krijg je op je 45ste ;). We hadden ook niet elke dag warm water, het was maar net wie er als eerste wakker was. Dan maar koud douchen met af en toe een kakkerlak die me gezelschap hield. De berg waarop onze Yogaschool stond zag pas rond 10:00 uur haar eerste zonnestralen. We leken wel sandamanders, opwarmend in de zon.
Het was wennen om als enige Nederlandse in de groep te zitten. Mijn Engels werd van het stof ontdaan en grondig opgepoetst! We waren als familie voor elkaar. We vingen elkaar op als er iemand heimwee had (dat was elke dag wel iemand anders) en gaven elkaar mentale steun als we ons (volgens oude tradities) nasaal moesten ‘reinigen’ of na inname van 2 liter zout water moésten overgeven. Ja, het was voor iedereen een reis op zich, met ongekende stretches buiten onze comfortzone, maar ik had het voor geen goud willen missen.
Het heeft me kanten in mijzelf laten zien die ik nog niet kende. Ik voelde een drive die uit mijn tenen kwam. Kon ik me vroeger nauwelijks concentreren op school vanwege mijn ADD, hier kreeg ik dé prijs voor ‘Best Assignment’, een soort scriptie wat we als extra ‘opdrachtje tussendoor’ kregen. Ik wist vaak niet waar ik de tijd vandaan moest halen!! Ik werd dan ook zo overvallen door deze uitreiking dat ik in tranen uitbarstte! Alle spanning van deze trip kwam eruit. Ik voelde lichamelijke uitputting, en enorme trots en toch ook weer die zorg. Ik zou mijn vader weer gaan zien, de mantelzorg weer op me nemen, me vol voor hem inzetten, voor die laatste tijd die hij nog zou hebben.
- een foto die ik maakte van het uitzicht vanuit de yogaschool
Van die nieuwe woonplek voor mijn vadertje is het niet meer gekomen. 1 Dag nadat ik terug kwam zakte hij in elkaar, en is hij ‘overgegaan’ zoals ze dat zo mooi zeggen in India. Nog elke dag ben ik dankbaar voor dat we elkaar nog nét even na mijn terugkomst mochten zien, voor dat ik hem nog even mocht vasthouden. En God, wat had ik dat liever nog wat langer gedaan…nog nét iets langer geknuffeld, nog nét wat langer tegen hem aan geleund, zijn warme lijfje tegen me aan. Ik voelde dat de Yoga opleiding me meer had geleerd dan de vele Asana's. Deze hele reis, het afzien en het verbinden met elkaar, de kou en de warmte die we bij elkaar vonden, het heeft mijn leven op een dieper level verrijkt...
Comentários